توری‌ها یکی از اجزای مهم در بسیاری از صنایع و مصارف عمومی هستند؛ از کشاورزی گرفته تا ساختمان‌سازی، دامداری، بسته‌بندی و فضاهای شهری. اما سؤال این‌جاست: توری پلاستیکی یا فلزی؟ هرکدام از این دو نوع، ویژگی‌ها، مزایا و محدودیت‌های خاص خود را دارند. این مقاله به مقایسه‌ی دقیق و کاربردی آن‌ها می‌پردازد تا انتخاب آگاهانه‌تری داشته باشید.
۱. مقاومت در برابر رطوبت و خوردگی
توری فلزی (به‌ویژه اگر گالوانیزه یا استیل ضدزنگ نباشد) در برابر رطوبت و مواد شیمیایی حساس است و ممکن است دچار زنگ‌زدگی یا پوسیدگی شود. توری پلاستیکی به‌طور ذاتی در برابر آب، مواد شیمیایی، و اشعه UV مقاوم است. این مزیت در محیط‌های مرطوب، گلخانه‌ها، استخرها یا مناطق ساحلی بسیار کاربردی است.
۲. استحکام و دوام مکانیکی
توری فلزی معمولاً از نظر تحمل وزن، فشار و ضربه، استحکام بالاتری دارد. در کاربردهایی مثل فنس‌کشی امنیتی، محافظ ماشین‌آلات یا ساخت‌وسازهای سنگین ترجیح داده می‌شود. توری پلاستیکی سبک‌تر است و در برابر ضربه‌های جزئی یا خم شدن انعطاف‌پذیرتر عمل می‌کند، اما در پروژه‌هایی با فشار بالا ممکن است نیاز به تقویت یا انتخاب ضخامت بالاتر داشته باشد.
۳. وزن و سهولت نصب
توری فلزی به دلیل چگالی بالا، سنگین‌تر است و نصب آن ممکن است نیاز به ابزار تخصصی یا نیروی بیشتر داشته باشد. توری پلاستیکی بسیار سبک است، به‌راحتی برش می‌خورد و با نیروی انسانی کم قابل نصب است. این موضوع باعث صرفه‌جویی در زمان و هزینه پروژه می‌شود.
۴. نگهداری و طول عمر در شرایط خاص
در محیط‌هایی با مواد شیمیایی، خاک مرطوب، یا تغییرات دمایی زیاد، توری پلاستیکی دوام بیشتری دارد و نیاز کمتری به نگهداری دوره‌ای دارد. توری فلزی اگر از جنس مقاوم مثل استیل ضدزنگ یا گالوانیزه باشد، می‌تواند در شرایط سخت نیز عملکرد قابل قبولی داشته باشد اما به مراقبت و بازبینی نیاز دارد.
۵. هزینه تمام‌شده و بازده اقتصادی
توری پلاستیکی به دلیل فرآیند ساده‌تر تولید، حمل‌ونقل ارزان‌تر، و نیاز کمتر به تعمیرات، در بسیاری از پروژه‌ها به‌صرفه‌تر است. توری فلزی هزینه‌ی اولیه یا حمل‌ونقل بیشتری دارد، ولی در پروژه‌هایی که دوام مکانیکی مطلق نیاز است، ارزش سرمایه‌گذاری دارد.